Perilaku masyarakat menengah bandar dalam aktiviti sosio ekonomi kajian kes: kumpulan arisan di Kota Medan Indonesia

'Arisan' adalah perkumpulan sosial tidak formal yang begitu popular di Indonesia. 'Arisan' merupakan wadah tempat orang berkumpul, melakukan pertemuan rutin dalam periode tertentu, membayar sejumlah wang yuran dan menggunakan secara bergilir-gilir berdasarkan sistem undian. Kumpulan 'arisan' tubuh di semua lapisan masyarakat, namun begitu kajian terhadap kumpulan 'arisan' khusus kelas menengah belum dilakukan di Indonesia. Oleh itu kajian ini cuba memenuhi jurang kajian yang wujud itu.
Objektif kajian adalah untuk mengenal pasti perilaku masyarakat menengah bandar yang menyertai kumpulan 'arisan', perilaku masyarakat, aktiviti dan manfaat kumpulan 'arisan'. Serta faktor-faktor yang mempengaruhi penyertaan mereka dalam kumpulan tersebut.
Kaedah penyelidikan kualitatif dan kuantitatif telah digunakan untuk mengumpul dan menganalisis data. Sehubungan dengan kaedah kualitatif perbincangan kumpulan fokus dan pemerhatian dilakukan untuk mengenal pasti aktiviti kumpulan 'arisan'.
Bagi pendekatan kuantitatif 230 orang ahli kumpulan telah diedarkan borang soal selidik, bagaimanapun 212 borang soal selidik yang berjaya dikembalikan. Data yang telah dikumpul ini telah dianalisis dengan menggunakan faktor analisis dan ANOVA.
Hasil kajian menunjukkan bahawa perilaku dalam kumpulan 'arisan' boleh dibezakan kepada perilaku pengetua, ahli kumpulan dan kumpulan 'arisan'. Aktiviti kumpulan 'arisan' dibezakan menjadi aktiviti sosial dan ekonomi yang memberikan sosial, manusiawi dan ekonomi. Manfaat yang diperolehi ahli Kumpulan berbeza-beza mengikuti kepada tujuan masuk ke dalam kumpulan. Aktiviti ekonomi dalam kumpulan 'arisan' didasari atas kepercayaan (trust).
Faktor Analisis telah mengenal pasti lapan faktor yang mempengaruhi penyertaan ahli dalam kumpulan 'arisan' iaitu motivasi internal; perhubungan inter-personal; pemikiran; perhubungan intra-personal; motivasi eksternal; prestij; imej dan stail. Ini bermakna bahawa faktor dalaman lebih mempengaruhi penyertaan dalam Kumpulan 'arisan' berbanding faktor luaran, seperti pengaruh persekitaran sosial dan budaya.
Kajian ini memberi sumbangan kepada teori keperluan Maslow (1970), memisahkan motivasi menjadi motivasi internal dan eksternal. Terhadap teori sikap yang dihujahkan oleh Warren & Cantril 1931), Bem (1974) dan Allport (1975) dikhaskan dibezakan menjadi perhubungan inter-personal dan perhubungan intra-personal.