Terdapat dua bentuk cerita rakyat Melayu iaitu bentuk naratif dan bukan naratif. Bentuk naratif dipanggil cerita rakyat atau cerita lisan, yang terdiri daripada beberapa jenis seperti cerita atau cerita rakyat Lipurlara, cerita teladan, dongeng haiwan, cerita lucu, mitos dan legenda. Sementara itu sebahagian besar bahan bukan naratif berlaku dalam ayat. Sebagai contoh, ia merangkumi kata-kata rakyat, lagu-lagu rakyat, cerita tradisional, teka-teki, rima pantun, gurindam atau syair, dan seloka atau syair satira dan lain-lain. Oleh yang demikian, menceritakan cerita rakyat itu adalah satu aktiviti penting kerana ia dapat memberi beberapa faedah untuk kanak-kanak. Faedah cerita rakyat membantu perkembangan imaginasi kanak-kanak, meningkatkan kecerdasan kanak-kanak dan sebagai media dalam membina etika.